شهادت امام موسی کاظم علیه السلام تسلیت باد.

خداوند متعال يكي از مهم ترين ويژگي هاي انسان هاي الهي و پارسا پيشه را، كظم غيظ و عفو از مردم مي شمارد و مي فرمايد:

والكاظمين الغيظ و العافين عن الناس و الله يحب المحسنين آل عمران/134؛ و خشم خود را فرو مي برند و از خطاي مردم در مي گذرند و خدا نيكوكاران را دوست دارد.

كظم غيظ در لغت به معناي بستن سر مشكي است كه از آب پر شده باشد و به طور كنايه در مورد كساني كه از خشم و غضب پر مي شوند و از اعمال آن خودداري مي نمايند، به كار مي رود. غيظ به معني شدت غضب و حالت برافروختگي و هيجان فوق العاده روحي است كه بعد ازمشاهده ناملايمات به انسان دست مي دهد.

حالت خشم و غضب از خطرناك ترين حالات است و اگر جلوي آن رها شود، در شكل يك نوع جنون و ديوانگي و از دست دادن هر نوع كنترل اعصاب خودنمايي مي كند و موجب مي شود كه بسياري از جنايات و تصميم هاي خطرناك از انسان صادر شود كه انسان يك عمر بايد كفاره و تاوان آن را بپردازد.( تفسير نمونه، 97،3)

انسان ها را مي توان در مواجهه با غضب، به سه گروه تقسيم كرد:

1. انسان هايي كه درهنگام غضب افراط مي كنند و از حد و مرز ايمان بيرون مي روند. اين گونه اشخاص همواره گرفتار اعمال ناپسند خود هستند و بسا كه پشيماني هم سودي به حال شان نخواهد داشت.

2. افرادي كه اساساً خشمگين نمي شوند و اصلاً قوه غضبيه خود را به كار نمي گيرند و در جاهايي كه حتي شرع و عقل هم براي آنان عصبانيت را لازم دانسته است، به هيچ وجه حركتي ندارند. اينان نه تنها عملي ناپسند و زشت انجام مي دهند، بلكه از افراد عصباني بدترند و افرادي بي غيرت و بي هويت تلقي مي شوند.

3. كساني كه براساس كمال وجودي خود هرگاه خشمگين شوند، از مرز اعتدال خارج نمي شوند. اينان با ايمان راسخ و اعتماد به نفسي كه دارند، هنگام بروز حالت عصبانيت بر وجودشان تسلط كامل دارند و تمام اعضا و جوارح آنان تحت فرمان و ايمان شان قرار دارد.

خشم مقدس

قرآن كريم هرگز اصل خشم را تخطئه نمي كند، بلكه خشم هاي مقدس را مي ستايد. اساساً خشم مقدس يكي از صفات الهي است كه نام هاي قهار و جبار حضرتش به آن اشاره دارد.

امام باقر عليه السلام در مورد ويژگي هاي شيعيان علي عليه السلام مي فرمايد: إذا غَضُِبوا لم يَظلِمُوا.( تحف العقول، 534)

آن گرامي در سخن فوق نمي فرمايد كه شيعيان علي عليه السلام خشمگين نمي شوند؛ چرا كه خشمگين شدن اگر متعادل و در راه حق باشد، نه تنها ناپسند نيست، بلكه پسنديده و مورد رضاي حق هم خواهد بود.

درسيره رسول خدا صلي الله عليه و آله به نقل از امير مؤمنان عليه السلام آمده است كه : آن حضرت براي امور دنيا هرگز عصباني نمي شد، اما هرگاه براي حق غضبناك مي شد، احدي را نمي شناخت و خشم پيامبر صلي الله عليه و آله آرام نمي شد تا اين كه حق را ياري كند.( معراج السعاده، 226)