انقلابی گری چگونه رفتاری است؟!!!

 اگر عیب و نقصی را دیدیم و به اندازه صدامون رو بالا بردیم هنرست؛
اگر طنین صدای اعتراضمون از خطا به ساختار نکشید فخرست؛
اگر ادبیات اعتراضمون با ابالیس فرق داشت قیمتی است.
معیار ساده بگم؛
اگر کسی صدای اعتراض مان را شنیده و از نظام ناامید شد، ابرظالمیم
خلاصه هر دادزدنی حریت نیست..

 انقلابی گری خط باریکی به پهنای تار مویی است کوچک ترین انحراف و کم ترین افراط و تفریط ما را از مسیر انقلابی گری منحرف خواهد کرد، باید دقیقاً جا در، جایِ پایِ رهبری بگذاریم و نه قدمی جلو بی افتیم و نه قدمی عقب تا عاقبت به بخیر شویم. 

وقتی می‌خواهیم دردی را بگوییم یا انتقادی را مطرح کنیم یادمان باشد از دایره انصاف خارج نشویم، منطقی مسائل را مطرح کرده و توهین نکنیم، بین اشتباه سهوی و عمدی تمایز قائل شویم، خودی و ناخودی را با یک چوب نزنیم، نگاه مان به آدم ها، نگاه صفر یا صدی نباشد، با چشمان بسته رو به نیروهای خودی دست مان را روی ماشه نگذاریم و هوشمندانه با مسائل برخورد کنیم نه عجولانه و متعصبانه و موضوعات مختلف را از زوایای گوناگون ببینیم تا حرفی که می زنیم اثر بخش باشد و مردم را تحت تأثیر قرار دهد، این رسم انقلابی گری است مگرنه تاریخ پر شده از ابن ملجم ها و پر شده از اشعث ها که با لباس انقلابی گری به افراط و تفریط رفتند و به حکومت اسلامی ضربه زدند.

طلبه