شب قدر بزرگ ترين سند امامت و تداوم آن در طول زمان است .

در روايات فراواني، وجود شب قدر را در هر زمان دليل لزوم امامت و بقاي آن دانسته اند، لذا سوره قدر به منزله شناسنامه اهل بيت عليهم السلام شمرده شده است كه به برخي روايات اشاره مي شود:

از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمود: علي عليه السلام زياد مي فرمود: هيچ گاه تيمي و عدوي [ابوبكر و عمر] خدمت پيامبر صلي الله عليه و آله جمع نشدند مگر آنكه آن حضرت [سوره] «انا انزلناه …» را با خشوع و گريه مي خواند، سپس آن دو عرض مي كردند چقدر رقت شما نسبت به اين سوره شديد است . پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مي فرمود: به جهت آنچه چشمم ديده و دلم فهميده است و به جهت آنچه دل اين شخص [يعني علي عليه السلام] پس از من خواهد ديد . آن دو مي گفتند: مگر شما چه ديده اي و او چه مي بيند؟

فرمود: پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله براي آن دو نوشت «تنزل الملائكة والروح فيها باذن ربهم من كل امر» ; «ملائكه و روح در آن شب با اذن پروردگارشان براي (تقدير) هر كاري نازل مي شوند .»

آن گاه مي فرمود: آيا بعد از «كل امر; تمام امرها» كه خداوند مي فرمايد، چيزي باقي خواهد ماند؟ مي گفتند: نه . سپس حضرت مي فرمود: آيا مي دانيد آن كسي كه هر امري بر او نازل مي شود كيست؟ مي گفتند: تو هستي اي رسول خدا! آن گاه مي فرمود: بله [ولي] آيا شب قدر بعد از من هم ادامه دارد؟ مي گفتند: بله . مي فرمود: آيا [در شبهاي قدر] بعد از من هم آن امر نازل مي شود؟ مي گفتند: بله . سپس مي فرمود: بر چه كسي؟ مي گفتند: نمي دانيم . سپس آن حضرت از سر من [علي] مي گرفت (و دست را روي سر من قرار مي داد) و مي فرمود: اگر نمي دانيد بدانيد، آن شخص پس از من اين مرد است .

فرمود: پس آن گاه آن دو نفر هميشه اين گونه بودند كه شب قدر را بعد از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله به سبب هراسي كه بر دل آن دو مي افتاد، مي شناختند . (1) »

و در جاي ديگر علي عليه السلام فرمود: «به حقيقت شب قدر در هر سال وجود دارد و امر سال در آن شب نازل مي شود و به راستي براي آن امر صاحبان امري است . عرضه شد آنان چه كساني هستند؟ فرمود: «انا و احد عشر من صلبي ائمة محدثون (2) ; من و يازده [امام] از نسل من كه [همه] اماماني محدث مي باشند [كه ملائكه را نمي بينند ولي صداي آنها را مي شنوند] .»

و در برخي روايات آمده كه خود ولايت علي عليه السلام و ائمه عليهم السلام جزء تقديرات آن شب است (3) و دستور داده اند كه با مخالفان براي اثبات امامت و بقاي آن و زنده بودن مهدي عليه السلام به شب قدر استدلال كنيد . (4) آري، بقاي شب قدر دليل محكمي است بر بقاي امامت و بقاي امامت اقتضا مي كند حيات و زنده بودن مهدي عليه السلام را و حيات مهدي عليه السلام نشانه حيات مذهب پيشتاز و هميشه در صحنه تشيع است . لذا اسلام اصيل و قرآن تا ابد زنده است .

از اينجا روشن شد كه شب قدر، يعني شب ولايت و امامت (5) و معناي رواياتي كه شب قدر را به فاطمه زهرا عليها السلام تفسير نموده (6) است، روشن شد كه حقيقت شب قدر امامت و ولايت است و حقيقت ولايت و امامت زهراي مرضيه عليها السلام است.

……………………………………………………….

1) اصول كافي، محمد بن يعقوب كليني، ترجمه سيد جواد مصطفوي، تهران، كتابفروشي اسلاميه، ج 1، ص 363 - 364 .

2) اثباة الهداة، شيخ حر عاملي، قم مطبعة العلمية، ج 2، ص 256; بحارالانوار (همان)، ج 94، ص 15، ح 26 .

3) همان، ص 18 .

4) اصول كافي (همان)، ج 1، ص 353 - 362 - 364، روايت 6 .

5) مبلغان عزيز توجه داشته باشند كه يكي از شبهاي قدر را حتما به صحبت و سخنراني در مورد امام زمان عليه السلام اختصاص دهند كه هم تناسب دارد و هم لازم است و هم عناياتي را به دنبال دارد .

6) تفسير فرات كوفي، مؤسسه نشر، ص 581 .