اولی الامر، در لغت یعنی«كار داران، فرمانداران و زعمای دین و… »

 ولی از مصداق اولی  الامر بیشتر در روایات، سخن گفته شده است. نقل شده كه جابر بن عبد اللَّه انصاری پس از نزول آیه:

«یا ایها الذین آمنوا اطیعواللَّه و اطیعوا الرسول و اولی الامر منكم»(نساء، آيه 59).

از رسول اكرم«صلی الله علیه وآله» سؤال می كند: «ما خدا و فرستاده او را شناخته ایم، امّا اولی الامر(صاحبان امر) كه خداوند در این آیه اطاعت از آنان را با اطاعت از شما همراه ساخته كیانند؟»

حضرت فرمود: آنان جانشینان من و پیشوایان مسلمانان پس از من می باشند كه اوّلی نفر آنان علی بن ابی طالب سپس حسن و حسین (همچنان نام آنان را بیان كرد تا آنجا كه فرمود) آخرین آنان نیز، هم نام و هم كنیه من، حضرت مهدی «علیه السلام» حجت خدا در روی زمین است، كه خدای متعال تمام زمین را به دست او فتح می كند و هم اوست كه از چشم شیعیان و دوستان خویش آن چنان پنهان می شود كه جز آنان كه خدای دل آنان را برای ایمان آماده نموده كسی بر اعتقاد به امامتش ثابت نمی ماند». جابر می گوید: گفتم آیا شیعه در زمان غیبت وی از وجود او نفعی می برند؟

فرمود: «آری، سوگند به خدا، آنان همان گونه كه از پرتو خورشید در زیر ابر روشنایی می گیرند از نور امامت او نیز استفاده می كنند.»

منبع : سایت امامت