خش هایی از مناجات شعبانیه 

خدایا،
آن دم که تو را ندا می کنم، صدایم را بشنو و چون تو را می خوانم، پاسخم ده
و چون با تو راز می گویم، مرا دریاب که به سوی تو گریخته ام و پیش روی تو ایستاده ام.

خدایا،
اگر من لایق رحمت تو نیستم، ولی تو سزاوار لطف و کَرَم بی پایانی[؛ پس مرا از لطف و کَرَمت بی نصیب مساز، ای مهربان ترین].

خدایا،
آن که به تو شهرت یابد، هرگز بی نام و نشان نگردد.
آن که به تو پناه آوَرَد، هرگز خوار و زبون نماند
و آن که تو به او روکُنی، بنده دیگری نشود.

خدایا،
آن که رو به سوی تو کند، نور یابد و آن که به تو پناه آورد، پناه جوید.

رحیما،
من به درگاهت پناه آورده ام؛ پس ای مهربان، امیدم را ناامید مکن و از لطف و رأفتت محرومم مدار.

خدایا،
اگر گناهانم مرا نزد تو خوار گردانیده، تو به خاطر حُسن اعتمادم به تو از من درگذر.

مهربانا،
اگر عصیانم مرا از لطف و کرمت دور داشته، یقینم به تو، کَرَم و عطوفت تو را دریادم زنده می دارد.
مرا از آنان قرار ده که همواره در یاد تواند، هرگز عهد تو را نمی شکنند و شکر تو را لحظه ای از یاد نمی برند.

آمین یا رب العالمین