قرآن از ریشه قرا هم به معنای قرائت و خواندن است و هم به معنای جمع کردن.

اگر از مفهوم قرآئت گرفته شده باشد در این صورت کلمه قرآن اسم خواهد بود برای آن چه خوانده می شود و اگر از مفهوم جمع کردن باشد نام مجموعه ای خواهد بود که حروف “کلمات” آیات و سوره ها در آن گرد آمده یا احکام “حقایق” معارف و تعالیم عالی دینی که در کتابهای پیشین پراکنده بود در آن جمع شده است.

نام مشهور کتاب آسمانی ما قرآن است و 66 بار در آن بکار رفته است مانند:”لو انزلناه هذا القرآن علی جبل لرایته خاشعا متصدعا من خشیه الله“(حشر:12) اگر این قرآن را بر کوهی نازل می کردیم می دیدی که در برابر آن خاشع می شود و از خوف خدا می شکافد