باید قدر جوانی را دانست.

قابليت اتّصاف به تمام اسمای حسنا و صفات عُليای حضرت حقّ سبحانه و تعالی، در گوهر وجودی نفس ناطقه ی انساني ما، نهادينه شده است و عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها

 لذا بايد اين کد و رمز يعني اتصاف به تمام اسمای حسنا و صفات عليای الهی را سر لوحه ی سير تکاملي انساني خويش قرار دهی و بدانی که انسان با حفظ ِ عنوان ِ انساني، کاری جز تعلّم اسما ندارد.

« جوانی » بهترين زمان برای رسيدن به اين مقصد أعلا و مرصد أسنی و أقصی مي باشد که بايد قدر آن را دانست و آن را بيهوده نگذراند.

 نفس ناطقه ی انساني با دو نور « علم و عمل صالح » با طراوت می ماند.

آری، نفس ناطقه ی انساني با دو نور علم و عمل صالح با طراوت می ماند و گرنه به سوي دارالبوار ( جهنم ) می رود که سرزمين ِنفس، بائر می گردد. و هرگز از تنور سرد، شعله بر نخيزد .

❇️ لذا آنان که شکم دائر دارند را چون دلی باير است، پيرند و طراوت انسانی ندارند که:

«الهی! آزمودم تا شکم دائر است دل باير است.»

خلاصه آن که هر چه در مسير استکمال نفس ناطقه به مراتب عاليه ی کمالات انسانی ارتقا يابی به همان اندازه جوانی هر چند به حسب ظاهر و عرف مردم، پير باشی. 

?منبع: کتاب پیر و جوان

? استاد صمدی آملی (حفظه الله)